Ο Δρόμος Προς Τη Θάλασσα ...

 

 

 

...

Θα σας γνωρίσω με δύο κορίτσια σήμερα.

Τη μία τη λένε Λένα. Είναι όμορφη, δυναμική και χαμογελαστή.

Η άλλη ειναι η κόρη της, η Ντάρια. Είναι χαρούμενη, δημιουργική και απλώς υπέροχη.

Το κυριότερο όμως που εισπράττει ο καθένας που έρχεται σε επικοινωνία μαζί τους ειναι η αισιοδοξία.

Θεωρώ πως και εγώ δεν είμαι ο πιο απαισιόδοξος άνθρωπος στον κόσμο, όπως και οι περισσότεροι φίλοι μου. Και όμως... στις ζωές όλων μας έρχονται στιγμές που θελουμε να παραδοθούμε στις αναποδιές που φέρνει η ζωή. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στη Λένα και στην Ντάρια και πιστέψτε με έχουν αντικειμενικές δυσκολίες.

Λόγω καποιων επιπλοκών στη γέννα, η Ντάρια είναι παράλυτη. Δεν μπορεί να μιλήσει. Δεν μπορεί να ελέγξει το σώμα της. Αυτό όμως δεν την εμπόδισε στα έντεκά της να αρχίσει να ζωγραφίζει.

Η Λένα πάντα στέκεται δίπλα της. Εργάζεται στην πυροσβεστική, μεγαλώνει κι άλλο ένα παιδί, έναν οκτάχρονο γιο, και το συνολικό εισόδημα της οικογένειας είναι περίπου διακόσια ευρώ το μήνα. Και αν νομίζετε ότι αυτά τα χρήματα φτάνουν για να ζει κανείς στην Ουκρανία, απλώς να σας πω πως το κόστος των φρούτων, λαχανικών, κρέατος, ρούχων και καλλυντικών ειναι το ίδιο με την Ελλάδα ενώ η βενζίνη έχει 1,20€ το λίτρο!

Η Λένα και η Ντάρια δεν παραπονιούνται. Θεωρούν τη ζωή ένα μεγάλο δώρο. Θεωρούν πως η ευτυχία πηγάζει απο μέσα μας. Θεωρούν πως ειναι πολύ τυχεροί που έχουν η μία την άλλη.

Και πραγματικά έτσι ειναι... Θεωρώ πως κι εγώ είμαι πολύ τυχερή που τους γνώρισα και έχουμε να κάνουμε μαζί πολλά δημιουργικά πράγματα που με χαρά να τα μοιραστώ μαζί σας.