...

 
"Αυτό δεν γίνεται !"- είπε ο Λόγος
"Αυτό είναι μάταιο !" - παρατήρησε η Εμπειρία
"Αυτό είναι αδύνατον !" - διέκοψε η Υπερηφάνεια 
"Δοκίμασε..." - ψιθύρισε το Όνειρο ...

Αν...

ΑΝ μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου
οταν οι άλλοι χάνουν τη δική τους
και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη
και την αιτία της αδυναμίας τους

ΑΝ έχεις πίστη στον εαυτό σου
όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα
και δεν σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους

ΑΝ μπορείς καρτερικά να περιμένεις
χωρίς να σε κουράζει η αναμονή,
ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα
να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,
ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος
να μην αφήνεις το μίσος να σε καταλάβει
κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός
μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια

ΑΝ να ονειρεύεσαι είσαι ικανός
δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων


ΑΝ μπορείς να σκέφτεσαι,αλλά όχι
για χάρη της ίδιας σου της σκέψης

ΑΝ να δέχεσαι μπορείς θρίαμβο και όλεθρο το ίδιο
και να αντιμετωπίζεις παρόμοια και τα δύο

ΑΝ είσαι σε θέση να υπομένεις
ακούγοντας την αλήθεια που συ είπες,
να επαναλαμβάνεται αλλοιωμένη από πονηρούς
που επιδιώκουν έτσι να παγιδέψουν αφελείς
ή να παρατηρείς αυτά που συ τους έδωσες ζωή,
σπασμένα να κείτονται και παραπεταμένα
και να τα φτιάχνεις εξ'αρχής με εργαλεία φθαρμένα

ΑΝ τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα
να τα παίζεις κορώνα - γράμματα με μιας,
να χάνεις κι απ' την αρχή ναξεκινάς
χωρίς να μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν

ΑΝ μπορείς να κάνεις καρδιά,νεύρα και μυς
να σε υπηρετούν ακόμη κι όταν έχουν καταρρεύσει
και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου
τίποτε πέρα από τη θέληση που τους λέει "Βαστάτε!"

ΑΝ μπορείς να μιλάς με χιλιάδες
κι όμως να κρατάς την αρετή σου,
ή να περπατάς με κυβερνήτες
κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου

ΑΝ ούτε εχθροί να σε βλάψουν μπορούν
μα ούτε και οι κοντινότεροι φίλοι

ΑΝ όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα
και κανείς πιο πολύ από τους άλλους

ΑΝ μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου
με εικοσιτέσσερις ώρες άξιας ζωής,
τότε δική σου θα είναι όλη η Γη
με όλα τα αγαθά της κι ακόμη:
αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.

                         ΡΑΝΤΓΙΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΝΓΚ

Η Ζωή!

 Ελάχιστες μέρες φέτος το καλοκαίρι πέρασα στην Αθήνα. Αυτή την εβδομάδα, επειδή άλλαξε η ημερομηνία που θα παίξουμε "Το Παντζαράκι" στην Κω, με το "People & Puppets' Svit "  (www.irinaboikotheatre.blogspot.gr), την πέρασα εδώ. Μια πόλη, που ξαφνικά έγινε πολύ ήσυχη, χωρίς κίνηση στους δρόμους, με πολυκατοικίες με κλειστά παντζούρια, με ελάχιστους πεζούς στις γειτονιές τα βράδια. Δεν την αναγνώρισα:)
Είχα αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου, για να περνάω με τους φίλους μου ώρες ατέλειωτες και αυτό ήταν υπέροχο!
Η σημερινή ημέρα ήταν για μένα απο τις καλύτερες του καλοκαιριού:)
Πρωί-πρωί ξεκινήσαμε με την αδελφή μου για μπάνιο. Ακούω συχνά από τους φίλους μου, πως δεν κάνουν μπάνιο στην Αθήνα, κι όμως αυτό δεν είναι καλύτερο από το να μην κάνεις καθόλου :) Συναντηθήκαμε και με μια φίλη μας και έτσι σε λίγη ώρα βουτάγαμε σε υπέροχα ζεστά νερά στη Βουλιαγμένη ! Τρομερή απόλαυση !

Ήλιος, θάλασσα, ψάρια να κολυμπάνε δίπλα, καβουράκια στις πέτρες, φίλοι δίπλα και αίσθηση γαλήνης...

Μεσημεριανός ύπνος παρέα με τις γάτες, ξύπνημα, καφές, ωραίες μυρωδιές από το φαγητό που έβαλες στο φούρνο, ένα ωραίο βιβλίο που διαβάζεις, καθώς ετοιμάζεται το φαγητό, γάτες που τους έλειψες και ζητάνε χάδια, κουβέντες στο τηλέφωνο με τους φίλους για να κάνουμε σχέδια για το βράδυ και τελικά διασχίζεις την άδεια πόλη με αυτοκήνητο, για να δεις μια ταινία στο καλοκαιρινό σινεμά ...
Μικρές απολάυσεις, που μας κάνουν τόσο χαρούμενους...

 
 

Αναζητήστε την έμπνευση!

Η έμπνευση, αυτό το υπέροχο και μοναδικό συναίσθημα, που κάνει την ψυχή σου να πετά, που σου δημιουργεί την αίσθηση ότι κρατάς τη ζωή σου στα χέρια σου, ότι μπορείς  να πετύχεις τα πάντα .
Έρχεται ξαφνικά και φεύγει απότομα και όλες οι προσπάθειες να την κρατήσεις,συνήθως δεν οδηγούν πουθενά :)
Θέλει ελάχιστα για να σε αφήσει: ένα βλέμμα, ένα ειρωνικό χαμόγελο, μια, ίσως, ασήμαντη κουβέντα, όπως και η σιωπή, εκεί που περίμενες τον ενθουσιασμό των άλλον, μπορούν να διώξουν την έμπνευση χωρίς επιστροφή :)
Μεγάλο εμπόδιο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ανάμεσα σε μας και την έμπνευση, μπορούν να γίνουν οι άλλοι. Αχ αυτοί οι άλλοι, που συνήθως είναι τα πιο κοντινά μας πρόσωπα. Αυτοί που μας αγαπούν και θέλουν το καλό μας. Η αμφιβολία στις δυνάμεις μας, η αμφισβήτηση των δυνατοτήτων μας, μπορούν να σκοτώσουν την έμπνευση με μιας.
Ας αφήσουμε τη γνώμη των άλλων.Τι ξέρουν και τι μπορούν να ξέρουν οι άλλοι για μας;
Για τον πραγματικό μας εαυτό. Εδώ πολλές φορές δεν τολμάμε στον εαυτό μας να αποκαλύψουμε τα όνειρά μας, τις τολμηρές μας σκέψεις και τις συναρπαστικές μας επιθυμίες για το πώς θέλουμε να φτιάξουμε τη ζωή μας.
Οπότε, τι σας νοιάζει :) Επιδειώξτε την έμπνευση!
Σκεφτείτε, πως ίσως η γνώμη των άλλων για σας είναι η προέκταση του εαυτού τους, έκφραση των δικών τους φόβων. Ίσως φοβούνται, πως οι ίδιοι δεν μπορούν να κάνουν κάτι και τους είναι αβάσταχτη η σκέψη ότι το κάνετε εσείς .
Όμως, όπως έλεγε κάποτε και ένας σοφός, "Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση ,απ' το να κάνεις κάτι, που κατά την άποψη των άλλων εσύ δεν είσαι ικανός να κάνεις."
Οπότε, αναζητήστε την έμπνευση!
Βρείτε τις πηγές!
Χιλιάδες πράγματα μπορούν να μας εμπνεύσουν: ένα  ταξίδι, μια ταινία, μια βόλτα, ένα φαγητό, ένα βιβλίο, οι ιστορίες των πετυχημένων ανθρώπων, ένα τραγούδι και μια ωραία βραδιά...Η φύση ...Και κυρίως οι άνθρωποι. Ναι, πιστεύω πως η έμπνευση είναι μεταδοτική. Η επαφή με τους ανθρώπους, που είναι ερωτευμένοι με τη ζωή, δημιουργικοί και δραστήριοι, είναι ικανή να φωτίσει και τη δική μας ζωή. Μας εμπνέουν με την ύπαρξη τους :)
Εγώ πάντα λέω, πως ποτέ τα πράγματα δεν είναι ίδια για όλους .Ο καθένας ζει στον κόσμο που φτιάχνει μόνος του. Ο κόσμος μας χτίζεται από τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας, τα πιστεύω μας. "Τι θα σπείρεις, αυτό και θα καρπωθεί ", λέει μια Ρώσικη παροιμία.
Και ας αναζητήσουμε την έμπνευση! :)

Μήλος-Αθήνα-Μήλος :) ...

Γύρισα προχθές στην Αθήνα.Είναι άδεια.Δεν την έχω δει ποτέ τόσο άδεια Ιούλιο μήνα.Άδεια η Πατησίων,η Σταδίου,η Πανεπιστημίου...Στην "Πρωτοπορία" που μπήκα σήμερα, δεν υπήρχε ψυχή.
Παρ' όλα αυτά,αυτή η ενέργεια της μεγαλούπολης υπάρχει παντού, επικρατεί και σε καθηλώνει.Την αισθάνομαι πολύ έντονα...Στα βλέμματα των περαστικών...στις κινήσεις τους...στον ήχο της φωνής τους...
Ίσως παίζει ρόλο ότι έλειπα πολλές μέρες σε μέρη σαφώς πιο ήρεμα και παρ'όλο που πχ η Μήλος είχε αρκετό κόσμο, εκεί η ενέργεια του τόπου είναι διαφορετική. Μια ενέργεια που σε γεμίζει, σε εμπνέει, σε κάνει να είσαι δημιουργικός και δραστήριος και κυρίως δεν ε καταστρέφει.
Είχαμε κι εμείς με το Θεατρικό Εργαστήρι Μήλου πολύ κόσμο στις παραστάσεις των "Μουσικών της Βρέμης" και η ενέργεια του κόσμου αυτού ήταν υπέροχη και δημιουργική.Η χαρά και ο ενθουσιασμός των θεατών,ήταν η καλύτερη ανταμοιβή για μένα :)

http://miloslife.gr/index.php/Articles/Entry/mageksan_gia_akoma_mia_fora_oi_mousikoi_tis_bremis

Σε μία εβδομάδα θα επιστρέψω πάλι στη Μήλο,αυτή τη φορά για να παίξουμε τα "Παραμύθια της Θάλασσας", δραματοποιημένη αφήγηση για ενήλικο κοινό,τα οποία θα τα φέρουμε το Σεπτέμβρη και στην Αθήνα,στο @χώρος τέχνης ασωμάτων (www.xorostexnisasomaton.gr)
Ελπίζω και το Αθηναϊκό κοινό να τα αγαπήσει όπως τα αγαπήσαμε κι εμείς και να αισθανθεί τη μαγική ενέργεια της Θάλασσας και της Ζωής :)

Ο δρόμος προς τη Μήλο!

Εχθές το πρωί αποχαιρέτησα τη Δονούσα και μπήκα στο Σκοπελίτη με προορισμό τη Νάξο. Εκεί σκόπευα να πάρω το SEA JET για τη Μήλο, όπου στις 9 το βράδυ είχα πρόβα με το Θεατρικό Εργαστήρι Μήλου για τους Μουσικούς της Βρέμης, που θα παιχτούν στα πλαίσια του Φεστιβάλ Μήλου.
Ο Σκοπελίτης τέλειος.

Το λατρεύω αυτό το πλοίο.Κουνάει!Φυσάει!Νιώθεις, ότι είσαι στη θάλασσα :)Τα κύματα σκέπασαν όλο το κατάστρωμα και πήγα μέσα.

Άφησα πίσω τη Δονούσα

 

Τα Κουφονήσια

 

 

Τη Σχοινούσα

 



Και την Ηρακλειά

Έφτασα στη Νάξο

 

Ολα πήγαιναν τέλεια ...όμως στη ζωή πάντα υπάρχει χώρος για περιπέτεια :)

Ήδη ο Σκοπελίτης κούναγε, αλλά πάντα κουνάει ο Σκοπελίτης, δεν έδωσα και τόση σημασία :)Κακώς :)....
Όταν μπήκα στο JET, κατάλαβα τι σημαίνει κούνημα :)

 Ξεκινήσαμε ...

Και πάλι Κουφονήσια

 
Εδώ,υπήρχε μια ένδειξη, ότι ίσως δεν θα είναι τα πράγματα έτσι όπως τα υπολόγισα :)
Ανακοίνωσαν,ότι λόγω καιρικών συνθηκών δεν θα πάμε στην Αμοργό.
Φτάσαμε στη Σαντορίνη

Και στη Φολέγανδρο

 

Πήραμε το δρόμο προς τη Μήλο.
"Λόγω καιρικών συνθηκών δεν θα πραγματοποιηθεί στάση στη Μήλο .Οι επιβάτες με προορισμό τη Μήλο θα κατέβουν στη Σίφνο".

Κατέβηκα, έκανα μια βόλτα στο λιμάνι. Βρήκα δωμάτιο .

Βγήκα έξω .Μέρος άγνωστο και γοητευτικό. Θάλασσα...Βουνό...Κόσμος λίγος...Έκατσα σε μία ταβέρνα.

 

 

Οι ηθοποιοί στη Μήλο κάνανε πρόβα μόνοι τους. Μιλήσαμε, τα πήγαν μια χαρα. Σήμερα θα κάνουμε μαζί. Ήταν μια πραγματικά μεγάλη και γεμάτη μέρα, η οποια έφτασε στο τέλος της.

Σήμερα θα είναι καινούρια μέρα και έχω καινούριο εισιτήριο για Μήλο :)

 

 

 

 

 

Ημερολόγιο Δονούσας

Έζησα μια εβδομάδα  υπέροχης μονοτονίας :) Ξυπνάς, πίνεις καφέ αγναντεύοντας τη θάλασσα και μετά παραλία, βιβλία, ήλιος, ύπνος, παραλία, βιβλία, κρασί, σκέψεις, αέρας, παραλία, βιβλία, σκέψεις,ο ήλιος δύει....και αύριο πάλι...

 

 

 

Υπήρχε και ένα μικρό κοριτσάκι, που κάναμε παρέα, Ειρήνη τη λένε και είναι σχεδόν τριών ετών .Το όνομα Ιρίνα της φαινόνταν παράξενο, μία με φώναζε Ρίνα, μία Λίνα. Ώσπου την τελευταία μέρα της είπα ότι στην ουσία έχουμε το ίδιο όνομα, ότι Ιρίνα στη γλώσσα μου είναι σαν Ειρήνη ,απλώς στο τέλος αντί για -η- βάζουμε -α-. Κατάλαβες;-τη ρώτησα.
Το μωρό έγνεφε καταφατικά το κεφάλι του.
Φύγαμε χέρι -χέρι απο την παραλία .
"Τι ωραία !"-ξαφνικά φώναξε και γέλασε."Είμαστε και οι δύο Ειρηνούλες!"

Ο δρόμος προς τη Δονούσα

Καλοκαίρι...
θάλασσα ...
νύχτα...
πλησιάζουμε τη Δονούσα ...

 

 

Ταξίδι...

Πειραιάς ,Πύλη E7, BLUE STAR PAROS...ακούγεται απλώς μαγικό :)
Ο ήλιος δύει στην Κύθνο...

 

Θα τον δω αύριο στη Δονούσα ...

Tango στην Ακρόπολη

Το  Πρώτο  Φεστιβάλ Tango Ακρόπολης πραγματοποιήθηκε εχτές στο προαύλιο του Μουσείου Ακρόπολης. Χορευτές από πολλές χώρες ,ορχήστρα ,πολύς κόσμος.
Τη βραδιά άνοιξε ο Πρέσβης της Αργεντινής ,χορεύοντας Tango με την διοργανώτρια του Φεστιβάλ .

Αυτό αμέσως δημιούργησε μια πολύ ζέστη ατμόσφαιρα ,ο κόσμος χαμογέλασε και η υποδοχή ήταν πολύ ζεστή:)
Ως γνωστό,υπάρχουν πολλές εκδοχές  για την προέλευση αυτού του χορού.Η πιο δημοφιλής είναι, ότι γεννήθηκε στα λιμάνια του Μπουένος Άιρες,όπου στο τέλος του 19 και αρχές του 20 αιώνα συναντήθηκαν και ενώθηκαν εθνικές μελωδίες πολλών χωρών: κουβανέζικη χαμπανέρα, αφρικάνικη κοντόμπα,αργεντίνικη μιλόνγκα,ισπανικό φλαμένκο .
Στην αρχή το Tango θεωρείτο χορός των φτωχών συνοικιών, χορός μεταναστών, όμως σε λίγο ο λυρισμός και το πάθος του χορού αυτού άρχισε να απλώνεται σε όλες τις χώρες και κοινωνικές τάξεις .

Σήμερα υπάρχουν πολλές εκδοχές του Tango,ένα πράγμα όμως τα ενώνει: το πιο σημαντικό στο χορό αυτό είναι η σχέση του Άντρα και της  Γυναίκας .Τα συναισθήματα ,που ζουν,η ένταση ,οι συγκρούσεις,τα πάθη.

Εγώ καθόμουν,κοιτούσα τούς χορευτές ,τον κόσμο και σκεφτόμουν ,το πόσο μοιάζουν οι σχέσεις στο χορό αυτό με της ανθρώπινες σχέσεις στη ζωή:)
Πολλά στοιχεία αυτοσχεδιασμού,που υπάρχουν στο Tango, κάνουν απαραίτητη την ικανότητα των παρτενέρ να "ακούνε" ο ένας τον άλλον ,να προβλέπει ο καθένας την επόμενη κίνηση του άλλου.
Αυτό δεν είναι και πολύ χρήσιμο στη ζωή μας;Να ακούμε,να προβλέπουμε,να κάνουμε τον "παρτενέρ " μας να χαίρεται τον χορό μαζί μας,η χαρά του να μας σκεπάζει και τους δύο.Να δίνουμε,χωρίς να περιμένουμε τίποτα,μόνο και μόνο για την χαρά του να δώσεις .
Να χορεύουμε σαν να ζούμε και να ζούμε,σαν να χορεύουμε.Δεν θα ήταν πολύ όμορφα; :)
      Στο τέλος ,κάλεσαν τον κόσμο να χορέψει στη σκηνή.Οι πιο τολμηροί βγήκαν στα φώτα και οι διστακτικοί προσπαθούσαν λίγο πιο πέρα :) Δεν πειράζει :)Σημαντικό είναι να μην σταματάς να χορεύεις:)

 

Καλοκαιρινό barbeque!

Συνήθως τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα φεύγει εκτός Αθηνών,οπότε αποφασίσαμε να μαζευτούμε όλοι οι φίλοι μεσοβδόμαδα για ένα ευχάριστο διάλεμμα με barbeque!Γιρτή για τους κρεατοφάγους. Κι ο μόνος χορτοφάγος της παρέας,που τυχαίνει να είμαι εγώ :),βολεύεται με πατάτες και μανιτάρια!

Η μαμά μου στην Ουκρανία συμμετέχει στο πάρτυ μέσω Skype!

Βραδυά με έναν Άλλο Άνθρωπο

Μερικούς μήνες πριν διάβασα στο ίντερνετ για έναν άνθρωπο που οργάνωσε μία κοινωνική κουζίνα και μοιράζει φαγητό στους δρόμους της Αθήνας.Τον λένε Κωνσταντίνο και το έργο του ονομάζεται "Ο Άλλος Άνθρωπος".
Διάβασα τις συνεντεύξεις του και όλο και πιο πολύ μου προκαλούσε το ενδιαφέρον.
Και όπως τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο,εχτές το βράδυ μπήκα στο blog του και είδα ότι θα απόψε θα μαγείρευε στον Κεραμεικό και θα προβαλόταν ένα ντοκυμαντέρ με τίτλο "Ένας άλλος κόσμος".
Στη στιγμή άλλαξα τα σχέδιά μου για το βράδυ και πήγα εκεί.Γνωρίστηκα με τον Κωνσταντίνο,την παρέα του και τη σύντροφό του Ελένη.Άνθρωποι όμορφοι, δημιουργικοί, δραστήριοι.Είδαμε το ντοκυμαντέρ,φάγαμε το φαγητό που μαγείρεψε,πιάσαμε συζήτηση.Με την παρουσία του ο Κωνσταντίνος δημιουργεί μια υπέροχη ατμόσφαιρα.
"Δεν είναι το φαγητό που έχουν ανάγκη οι άνθρωποι,αλλά η επικοινωνία",είπε σε μια από τις συνεντεύξεις του και η ατάκα αυτή με έκανε να θέλω να τον γνωρίσω.
Ήταν μια όμορφη βραδυά,που σου προκαλεί την αίσθηση ότι όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι υπάρχει Ελπίδα.

Μια καλοκαιρινή μέρα :)

Η γάτες λιώσανε από τη ζέστη και εγώ γράφω σενάριο για Πρωτοχρονιάτικη γιορτή,για Ρωσόφωνους,που ζουν στην Αθήνα και την οποία φέτος θα σκηνοθετήσω. Πρόκειται για μια πολύ μεγάλη εκδήλωση ,γι'αυτό και η προετοιμασία ήδη ξεκίνησε !

Την οργανώνει το κέντρο εκμάθησης της Ρώσικης γλώσσας "MIR",όπου φέτος αναλαμβάνω και οργάνωση Ρωσόφωνου θεάτρου. Και έτσι ,τις δύο πρώτες μέρες του Ιουλίου ζω παρέα με τον Αγ. Βασίλη, το Ρούντολφ το Ελαφάκι, τον Χιονάνθρωπο και τις Χιονοθύελλες :)
Βάζω, βέβαια,τον κλιματισμό πού και πού,για να μπω στην ατμόσφαιρα :) Ανυπομονώ για τις πρόβες του Αυγούστου, κατά προτίμηση με στολές :).

Εχτές στην Αθήνα μαζεύτηκαν τα παιδιά από τη Μήλο ,η Αλεξάνδρα,ο Γιώργος και ο Αντρέας και πήγαμε στο Κρυονέρι να δούμε μια παράσταση.

Και αφήνοντας τον Αγ. Βασίλη για απόψε,πήγα στο καλοκαιρινό σινεμά της γειτονιάς .
Αυτά τα σινεμά μου αρέσουν πολύ, περικυκλωμένη από τις πολυκατοικίες, με ήχους και φωνές από τα σπίτια, μυρωδιές από τις κουζίνες. Είδα το "Πριν τα μεσάνυχτα " του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ,

μία ταινία για τη μακροχρόνια σχέση ενός ζευγαριού, με πολύ πετυχημένους διαλόγους.

Κάποια στιγμή το κοινό άρχισε να σχολιάζει τις ατάκες και μοιράστηκε σε οπαδούς του άντρα και της γυναίκας.:) Είχε αισιόδοξο τέλος, οπότε όλοι  φύγαν ικανοποιημένοι :)