Tango στην Ακρόπολη

Το  Πρώτο  Φεστιβάλ Tango Ακρόπολης πραγματοποιήθηκε εχτές στο προαύλιο του Μουσείου Ακρόπολης. Χορευτές από πολλές χώρες ,ορχήστρα ,πολύς κόσμος.
Τη βραδιά άνοιξε ο Πρέσβης της Αργεντινής ,χορεύοντας Tango με την διοργανώτρια του Φεστιβάλ .

Αυτό αμέσως δημιούργησε μια πολύ ζέστη ατμόσφαιρα ,ο κόσμος χαμογέλασε και η υποδοχή ήταν πολύ ζεστή:)
Ως γνωστό,υπάρχουν πολλές εκδοχές  για την προέλευση αυτού του χορού.Η πιο δημοφιλής είναι, ότι γεννήθηκε στα λιμάνια του Μπουένος Άιρες,όπου στο τέλος του 19 και αρχές του 20 αιώνα συναντήθηκαν και ενώθηκαν εθνικές μελωδίες πολλών χωρών: κουβανέζικη χαμπανέρα, αφρικάνικη κοντόμπα,αργεντίνικη μιλόνγκα,ισπανικό φλαμένκο .
Στην αρχή το Tango θεωρείτο χορός των φτωχών συνοικιών, χορός μεταναστών, όμως σε λίγο ο λυρισμός και το πάθος του χορού αυτού άρχισε να απλώνεται σε όλες τις χώρες και κοινωνικές τάξεις .

Σήμερα υπάρχουν πολλές εκδοχές του Tango,ένα πράγμα όμως τα ενώνει: το πιο σημαντικό στο χορό αυτό είναι η σχέση του Άντρα και της  Γυναίκας .Τα συναισθήματα ,που ζουν,η ένταση ,οι συγκρούσεις,τα πάθη.

Εγώ καθόμουν,κοιτούσα τούς χορευτές ,τον κόσμο και σκεφτόμουν ,το πόσο μοιάζουν οι σχέσεις στο χορό αυτό με της ανθρώπινες σχέσεις στη ζωή:)
Πολλά στοιχεία αυτοσχεδιασμού,που υπάρχουν στο Tango, κάνουν απαραίτητη την ικανότητα των παρτενέρ να "ακούνε" ο ένας τον άλλον ,να προβλέπει ο καθένας την επόμενη κίνηση του άλλου.
Αυτό δεν είναι και πολύ χρήσιμο στη ζωή μας;Να ακούμε,να προβλέπουμε,να κάνουμε τον "παρτενέρ " μας να χαίρεται τον χορό μαζί μας,η χαρά του να μας σκεπάζει και τους δύο.Να δίνουμε,χωρίς να περιμένουμε τίποτα,μόνο και μόνο για την χαρά του να δώσεις .
Να χορεύουμε σαν να ζούμε και να ζούμε,σαν να χορεύουμε.Δεν θα ήταν πολύ όμορφα; :)
      Στο τέλος ,κάλεσαν τον κόσμο να χορέψει στη σκηνή.Οι πιο τολμηροί βγήκαν στα φώτα και οι διστακτικοί προσπαθούσαν λίγο πιο πέρα :) Δεν πειράζει :)Σημαντικό είναι να μην σταματάς να χορεύεις:)