Χειμώνας,Μήλος,Γάτες,Μήλος... και Χειμώνας :)

Σε όλους, όσοι αγαπούν τις Κυκλάδες, αλλά πάνε εκεί μόνο το καλοκαίρι, σε όποιον λατρεύει τις μοναχικές βόλτες στα σοκάκια των νησιών, σε όποιον έχει μαζέψει στοίβες αδιάβαστα βιβλία, προτείνω να 'ρθείτε στη Μήλο το χειμώνα.Είναι ονειρικά και ανεπανάληπτα.

Όταν έβγαζα αυτή τη φωτογραφία σήμερα, αισθάνθηκα πάνω μου ένα βλέμμα. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα μια γιαγιά με ένα σκύλο στο μπαλκόνι.
"Καλημέρα"-της είπα...-,"τι όμορφα..."
"Ναι, παιδί μου"-μου απάντησε-"δεν σου κάνει καρδιά να φύγεις".
 Εμένα κάτι τέτοιες στιγμές με γεμίζουν τόση αγάπη για τον τόπο, τη φύση, το συνάνθρωπο, που δυσκολεύομαι να το περιγράψω. Νιώθω απίστευτη ευγνωμοσύνη στο Σύμπαν, που ζω, που το βλέπω,...που το αισθάνομαι.
Έκατσα στο παγκάκι και άνοιξα ένα βιβλίο. Σε λίγο ήρθε ένας γάτος ( εννοείται :)). Εγώ έπινα τον καφέ μου, σε αυτόν σέρβιρα το πρωϊνό του :)
Ήρθε και άλλος ένας...

Κάτσαμε ακόμα για λίγο και έκανα το γύρο του Αδάμαντα, βάζοντας γατοτροφές.
Εαν είστε σε κάποιο μέρος στην επαρχία και θέλετε να ταϊζετε τις γάτες, αλλά δεν βλέπετε καμία, πηγαίνετε σε κάποιο σκουπιδοτενεκέ και πείτε: ψ,ψ,ψ! :) Καμιά δεκαριά θα εμφανιστούν από το πουθενά!
 Στην Αθήνα σε κάθε τετράγωνο, συνήθως υπάρχουν πιατάκια για τροφή και νερό, στη Μήλο αυτό δεν το είδα, οπότε πηγαίνω στους σκουπιδοτενεκέδες :)

Απόλυτη ησυχία και ηρεμία στους δρόμους...Πού και πού περνάει ένας άνθρωπος, πού και πού περνάει ένα αυτοκίνητο. Σαφώς, για τους μόνιμους κατοίκους δεν είναι τόσο γαλήνια ακριβώς :), μόνο για μας τους περαστικούς επισκέπτες :). Όλα τα παιδιά από το Θεατρικό Εργαστήρι Μήλου δουλεύουν όλη μέρα. Παρ'όλα αυτά, σαφώς επειδή το συγκρίνω με την Αθήνα, ο χρόνος εδώ κυλάει διαφορετικά.
Τουλάχιστον για μένα...:)